Γράφει η Ζωή Τσουκαλά
Ένας χρόνος πέρασε από τότε που ακούσαμε πρώτη φορά πως θα πρέπει να μπούμε σε «lockdown». Ένας χρόνος από τότε που εμφανίστηκε ο ιός και στην Ελλάδα και η καθημερινότητά μας άλλαξε εντελώς. Αλήθεια, τι σας έχει λείψει περισσότερο;
Σίγουρα, μια χαλαρή βραδιά με φίλους. Χωρίς φόβο, χωρίς αποστάσεις, χωρίς μάσκες και κυρίως χωρίς απαγορεύσεις. Μια βραδιά στο σπίτι ενός φίλου -όσο μεγάλη κι αν είναι η παρέα- με μουσική, γέλια και φωνές.
Ένα ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα με ούζο και φαγητό. Αυτά τα υπέροχα μεσημέρια που ξαφνικά χτυπούσε το τηλέφωνο και ακούγαμε από την άλλη γραμμή «Έλα, που είσαι; Πάμε για ένα ουζάκι;». Και μετά από μία ώρα βρισκόταν όλη η παρέα σε ένα μεγάλο τραπέζι να λέει τα νέα της, να απολαμβάνει καινούριες γεύσεις και να πίνει το ουζάκι της.
Ένα μεγάλο ωραίο ταξίδι. Ξέρετε από αυτά που κάναμε τότε, που το μόνο που μας ένοιαζε είναι αν θα προλάβουμε να δούμε όλα τα μουσεία και τα αξιοθέατα. Αν θα μπορέσουμε να γυρίσουμε όλη την πόλη και να συλλέξουμε όσες περισσότερες αναμνήσεις γίνεται. Τότε που τίποτα δεν ήταν κλειστά και όλοι απολαμβάναμε τις ομορφιές ενός τόπου.
Ένα τεράστιο πάρτι. Πλέον, όλοι μας ζήσαμε τα γενέθλιά μας πολύ διαφορετικά. Χωρίς πολύ κόσμο, χωρίς πολλά κεφάτα πρόσωπα και σίγουρα με πολλές βιντεοκλήσεις! Αντικαταστήσαμε τα μεγάλα πάρτι με μεγάλες βιντεοκλήσεις. Τις μισές ευχές δεν τις ακούσαμε, γιατί κολλούσε το Ίντερνετ και τα μισά χαμόγελα δεν τα αποτυπώσαμε γιατί δεν προλάβαμε να τραβήξουμε στιγμιότυπο οθόνης. Πολύ διαφορετικά και πρωτόγνωρα γενέθλια. Οι εκπλήξεις πήραν άλλη μορφή. Μια κλήση στις 12 και ένα δώρο σταλμένο με κούριερ.
Μια σφιχτή αγκαλιά με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Νιώθουμε άγχος όταν αγκαλιαζόμαστε και φόβο όταν ερχόμαστε πιο κοντά. Μας έχει κυριεύσει η αγωνία για την υγεία μας και δεν απολαμβάνουμε απλά, βασικά πράγματα.
Μια μεγάλη συναυλία. Αρένες που γεμίζουν με κόσμο και τραγούδια. Γεμάτα στάδια, γεμάτες πλατείες. Όχι για διαδηλώσεις και πορείες. Για χαρές και τραγούδια! Για χορούς και αστεία. Για όλα αυτά που κάποτε θεωρούσαμε δεδομένα και τώρα τα θεωρούμε ανάρπαστα.
Είναι πολλά αυτά που μας έχουν λείψει. Είναι πολλά αυτά που έχουμε στερηθεί. Εύχομαι να είμαστε όλοι υγιείς, ήρεμοι και σύντομα να επανέλθουμε σε αυτά που αγαπάμε. Σύντομα να μη μας λείπει τίποτα και να τσουγκρίσουμε όλοι τα ποτήρια μας λέγοντας «Στην υγειά μας!», θα είναι από τις φορές που θα το εννοούμε πραγματικά!