Γράφει η Μαίρη Κάντα
Ήταν Δευτέρα 13 Ιουνίου του 1994, όταν ο 13χρονος Nicholas Barclay έπαιζε μαζί με τους φίλους του σε ένα γήπεδο μία περιοχή κοντά στην γειτονιά του. Όση ώρα τα παιδιά έπαιζαν μπάσκετ, όλα έμοιαζαν φυσιολογικά. Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα στο San Antonio του Τέξας. Αν περνούσε κάποιος από αυτή την γειτονιά, το μόνο που θα άκουγε ήταν χαρούμενα παιδιά να πανηγυρίζουν κάποια νίκη τους στο γήπεδο. Τίποτα όμως δεν μαρτυρούσε πως θα ακολουθούσε μία από τις πιο παράξενες και μυστηριώδεις υποθέσεις εξαφάνισης, που παραμένει ανεξιχνίαστη έως και σήμερα.
Τι συνέβη στο γήπεδο του μπάσκετ όταν νύχτωσε
Όταν ο ήλιος αποχώρησε και έδωσε την θέση του στο φεγγάρι, τα παιδιά αποκαμωμένα από το παιχνίδι στο γήπεδο, αποφάσισαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ίσως αντάλλαξαν και μεταξύ τους υποσχέσεις για συνέχεια του παιχνιδιού την επόμενη ημέρα, ποιος ξέρει; Ο Nicholas τηλεφώνησε στο σπίτι του και μίλησε με τον Jason, τον 24χρονο ετεροθαλή αδερφό του. Η μητέρα του, είχε σκοπό να τον πάρει από εκεί με το αυτοκίνητο, ο Jason όμως τον ενημέρωσε πως κοιμόταν. Δεν ήθελε να την ξυπνήσει, γιατί σε λίγες ώρες θα ξεκινούσε η βραδινή της βάρδια στην δουλειά. Τότε ο μικρός Nicholas αποφάσισε να πάει στο σπίτι του με τα πόδια, περίπου 1,5 χιλιόμετρο μακριά. Σε αυτή την απόσταση συνέβη το κακό και το παιδί εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από προσώπου γης.
Πώς ήταν η ζωή του Nicholas
Ο Nicholas, πριν την εξαφάνισή του, δεν ήταν ένα συνηθισμένο παιδί. Αν και μικρός είχε μία ασταθή ζωή και πολλά προβλήματα με τον νόμο. Ο μεγαλύτερος του αδερφός και η μητέρα του ήταν χρήστες ναρκωτικών ουσιών και οι οικογενειακοί καυγάδες ήταν καθημερινοί. Σύμφωνα με τις αναφορές της αστυνομίας, συχνά ο Nicholas χτυπούσε και έβριζε την μητέρα του κατά την διάρκεια ενός καυγά, ενώ άλλες φορές έφευγε από το σπίτι και εξαφανιζόταν για ώρες ή ακόμη και για μία ή δύο ημέρες. Ο δε θείος του Nicholas είχε μετακομίσει στο σπίτι τους προκειμένου να ελέγχει τον εκρηκτικό χαρακτήρα του παιδιού.
Λίγες μέρες πριν την εξαφάνισή του, διαγνώστηκε με ΔΕΠΥ (διαταραχή ή διάσπαση ελλειμματικής προσοχής), μία διαταραχή της ψυχολογικής ανάπτυξης του παιδιού. Αυτή εκδηλώνεται με παρορμητική και απρόσεκτη συμπεριφορά. Ακόμη, ο νεαρός Nicholas Barclay ήταν γνωστός στις αστυνομικές αρχές για τις κλοπές που έκανε σε ψιλικατζίδικα. Μάλιστα, υπήρχε ένα προγραμματισμένο δικαστήριο, μία μέρα μετά την εξαφάνιση του Nicholas για να εκδικαστεί μία υπόθεση κλοπής. Σε αυτό, θα αποφασιζόταν αν ο 13χρονος θα έμπαινε σε αναμορφωτήριο ανήλικων παραβατών ή όχι.
Η εξαφάνιση
Αυτή η προγραμματισμένη δίκη στις 14/6/1994 αλλά και το ιστορικό των εξαφανίσεων του μικρού, είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσουν οι έρευνες για τον εντοπισμό του. Η οικογένειά του και οι αστυνομικοί πίστεψαν πως το «έσκασε» ξανά για να αποφύγει το αναμορφωτήριο και πως σύντομα θα επέστρεφε ξανά. Ήταν όλοι τόσο βέβαιοι, που η εξαφάνιση του Nicholas Barcklay δεν αναφέρθηκε ούτε καν στα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης.
Οι μέρες και οι μήνες πέρασαν και ο νεαρός Nicholas δεν είχε επιστρέψει στο σπίτι του. Κανένας δεν γνώριζε πού βρισκόταν. Οι αστυνομικοί έκαναν έρευνες, μα ποτέ δεν βρήκαν κανένα στοιχείο για το πού μπορεί να βρισκόταν ή τι του συνέβη. Η μητέρα του πάντως πίστευε πως μπήκε στο αυτοκίνητο ενός αγνώστου και ύστερα εξαφανίστηκε.
Τρεις μήνες μετά την εξαφάνιση του Nicholas, στις 25/9/1994, ο Jason ο μεγαλύτερος του αδερφός τηλεφώνησε στην αστυνομία και ανέφερε πως κάποιος προσπάθησε να διαρρήξει το γκαράζ του σπιτιού. Ανέφερε πως αυτό το άτομο ήταν ο Nicholas. Η αστυνομία ερεύνησε τη γειτονιά άμεσα, μα δεν υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα. Η μητέρα του αγνοούμενου αγοριού και οι αστυνομικοί τελικά δεν πείστηκαν πως ο αδερφός του τον είχε δει πραγματικά εκείνη την ημέρα.
Μία περίεργη επιστροφή τρία χρόνια μετά
Ήταν Οκτώβριος του 1997, τρία χρόνια μετά την εξαφάνιση του μικρού Nicholas Barclay, όταν το αστυνομικό τμήμα του San Antonio του Τέξας έλαβε ένα τηλεφώνημα από την Ισπανία στο οποίο αναφέρθηκε πως είχε βρεθεί ένας έφηβος με το όνομα Nicholas Barclay. Ο νεαρός ήταν ταραγμένος μα υποστήριξε πως είχε χαθεί από το Τέξας.
Σύμφωνα με όσα ο ίδιος αποκάλυψε, τον είχαν απαγάγει και τον κρατούσαν αιχμάλωτο μαζί με άλλα παιδιά. Καθημερινά βίωναν μία κόλαση με βιασμούς, ξύλο, βασανιστήρια και τους απαγορευόταν να μιλήσουν μεταξύ τους. Κάθε βράδυ, τα παιδιά ήταν υποχρεωμένα να ακούν μέσα από τα ακουστικά την φράση «δεν είσαι εσύ».
Όταν έγινε γνωστός ο εντοπισμός του 16χρονου πια Nicholas, η 31χρονη αδερφή του, Carey αποφάσισε με μεγάλη χαρά να ταξιδέψει στην Ισπανία για να τον συναντήσει και να τον φέρει πίσω στο σπίτι του. Η χαρά της ήταν τεράστια από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησε. Τον αγκάλιασε και αμέσως επιβεβαίωσε στους αστυνομικούς πως αυτός ήταν ο χαμένος της αδερφός. Πριν επιστρέψουν και οι δύο στην Αμερική, η Carey έδειχνε συνέχεια στον αδερφό της τις οικογενειακές φωτογραφίες που είχε μαζί της, ώστε να τον κάνει να θυμηθεί ξανά την οικογένεια του και τις στιγμές που είχαν βιώσει μαζί στο παρελθόν.
Η νέα καθημερινότητα του 16χρονου Nicholas
Μετά την επανένωση του Nicholas με την οικογένειά του, επέστρεψε στο σχολείο. Δεν μπορούσε όμως να θυμηθεί σχεδόν τίποτα από την προηγούμενη του ζωή. Και ενώ η μητέρα του και τα αδέρφια έδειχναν πολύ χαρούμενοι που ξαναβρήκαν το χαμένο μέλος της οικογένειας τους, ο θείος του και αρκετοί άλλοι παρατηρούσαν πολλές περίεργες αλλαγές στην εμφάνιση του νεαρού. Ο Nicholas μέχρι την μέρα της εξαφάνισής του, ήταν ξανθός με γαλάζια μάτια, ενώ ο Nicholas που ήρθε από την Ισπανία έδειχνε μεγαλύτερος από 16 ετών, είχε καστανά μαλλιά και μάτια, γαλλική προφορά και έντονη τριχοφυΐα.
Επίσης, ο Barclay που επέστρεψε από την Ισπανία ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος στα μαθήματα του σχολείου και ήρεμος, ενώ ο 13χρονος Nicholas έπασχε από ΔΕΠΥ η οποία συνοδεύει τα άτομα σε όλη την διάρκεια της ζωής τους. Ο 16χρονος Nicholas όταν ερωτήθηκε για αυτές τις αλλαγές, δήλωσε πως οι απαγωγείς έβαφαν τα μαλλιά του για να μην τον αναγνωρίσει κάποιος, ενώ έριξαν χημικά και στα μάτια του προκειμένου να αλλάξουν το χρώμα τους. Για την γαλλική του προφορά υποστήριξε πως οι απαγωγείς μιλούσαν γαλλικά και ανάγκαζαν και εκείνον να τους απαντά στη συγκεκριμένη γλώσσα και γι αυτό συνήθισε την προφορά.
Η συνέντευξη στην τηλεοπτική εκπομπή Hard Copy και η αποκάλυψη
Ένα μήνα μετά την επιστροφή του Nicholas στην Αμερική, ο Τύπος ήθελε να μάθει περισσότερα για αυτή την περίεργη ιστορία. Έτσι, ο νεαρός πια Nicholas Barclay δέχτηκε να δώσει συνέντευξη στην τηλεοπτική εκπομπή Hard Copy. Για να είναι άρτια η συγκεκριμένη συνέντευξη, οι υπεύθυνοι της εκπομπής προσέλαβαν τον ιδιωτικό ντεντέκτιβ Charlie Parker για να μιλήσει εκείνος μαζί του.
Όταν ξεκίνησε η συνέντευξη ο ντεντέκτιβ παρατήρησε πως πολλά από τα στοιχεία της ιστορίας δεν ταίριαζαν μεταξύ τους και ήταν πολύ περίεργα. Ο Nicholas, αν και διηγούνταν τραγικές εμπειρίες που είχε ζήσει, δεν φαινόταν να είχε επηρεαστεί συναισθηματικά από αυτές. Επιπλέον, ο Parker δεν πίστευε πως ένα άτομο θα μπορούσε να αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε τρία χρόνια. Ούτε το σενάριο που είχε διηγηθεί ο Nicholas για την αλλαγή του χρώματος στα μάτια, έμοιαζε ρεαλιστικό.
Αλλά και για την γαλλική προφορά του νεαρού αμφέβαλλε. Ο ντετέκτιβ υποστήριξε πως δεν είναι δυνατόν ένας έφηβος μέσα σε τρία χρόνια να ακούει μία άλλη γλώσσα και να αποκτήσει προφορά σαν να είναι η μητρική του γλώσσα. Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, παρατήρησε λεπτομερώς τον Nicholas και πρόσεξε πως τα αυτιά του νεαρού που έβλεπε μπροστά του δεν ήταν τα ίδια με αυτά που είχε το χαμένο αγόρι πριν τρία χρόνια.
Το σχήμα των αυτιών του κάθε ατόμου, όπως και τα δακτυλικά αποτυπώματα, είναι διαφορετικό, μοναδικό και δεν αλλάζει ακόμη και αν περάσουν τα χρόνια. Έτσι, ο Parker ανέφερε στην αστυνομία όσα είχε δει. Αν και οι αστυνομικοί ήταν καχύποπτοι από την αρχή για την ταυτότητα του νεαρού που ήρθε από την Ισπανία, δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, γιατί η οικογένεια ήταν σίγουρη πως είχε βρει το χαμένο παιδί.
Τα μέλη της οικογένειας του Nicholas είχαν αρνηθεί να δώσει ο ίδιος δείγμα αίματος, προκειμένου να γίνει η ταυτοποίηση, γιατί υποστήριζαν πως δεν ήθελαν να τον βάλουν σε μία ακόμη επίπονη διαδικασία. Όμως, μετά τα όσα ανέφερε ο ιδιωτικός ντετέκτιβ, το δικαστήριο διέταξε να δώσει δείγμα DNA ο Nicholas και το αποτέλεσμα ήταν απολύτως σοκαριστικό.
Ο Χαμαιλέοντας Frédéric Bourdin
Το απίστευτο σενάριο επιβεβαιώθηκε. Tο δείγμα DNA έδειξε πως ο νεαρός που βρισκόταν στην οικογένεια του Barclay όλο αυτό το διάστημα, δεν ήταν ο Nicholas Barclay, αλλά ένας 23χρονος Γάλλος που λεγόταν Frédéric Bourdin. Ο Bourdin, ήταν καταζητούμενος από την Interpol και οι αστυνομικές αρχές του είχαν δώσει το ψευδώνυμο «Χαμαιλέοντας». Ο λόγος ήταν πως στο παρελθόν είχε προσποιηθεί πολλές φορές πως ήταν κάποιος άλλος, συνήθως ένας ανήλικος που είχε εξαφανιστεί, ταξιδεύοντας σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν ήταν επικίνδυνος, ούτε εξαπατούσε τις οικογένειες με σκοπό να αποσπάσει χρήματα.
Για ποιο λόγο λοιπόν να μπει σε αυτή τη διαδικασία και να υποδυθεί ότι είναι κάποιος άλλος; Από ότι φαίνεται, με την εξαπάτηση προσπαθούσε να κερδίσει αυτό που δεν είχε στην παιδική του ηλικία, τη στοργή, την αγάπη και τη φροντίδα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα ταραγμένα, αφού τον εγκατέλειψε ο πατέρας του και από τότε ζούσε σαν ζητιάνος στο δρόμο. Για να τραβήξει λοιπόν πάνω του προσοχή, ξεκίνησε να πλάθει φανταστικές ζωές, ώστε να τον παίρνουν από τον δρόμο και να τον φροντίζουν. Έτσι, προσποιούνταν πως ήταν χαμένος και κακοποιημένος και με αυτό το τρόπο, για ένα διάστημα είχε ένα σπίτι, μία αγκαλιά και ένα ζεστό κρεβάτι για να κοιμηθεί, πριν τον καταλάβουν και βρεθεί ξανά στο δρόμο.
Πώς μεταμορφώθηκε όμως σε Nicholas Barclay και κατάφερε να εξαπατήσει τις αρχές;
Έτσι, το 1996 οι αστυνομικές αρχές τον μάζεψαν από έναν δρόμο στην Ισπανία. Του ζήτησαν να τους πει ποιος είναι και αυτός για να μην αποκαλυφθεί η αληθινή του ταυτότητα, είπε πως ήταν Αμερικανός. Τον κράτησαν προσωρινά σε ένα άσυλο παιδιών και εκείνος όταν βρέθηκε για λίγο μόνος στο γραφείο, τηλεφώνησε στο Εθνικό Κέντρο εξαφανισμένων παιδιών της Βιρτζίνια. Υποδύθηκε τον αστυνομικό και έδωσε την περιγραφή ενός υποτιθέμενου παιδιού που βρήκε στο δρόμο. Στον υπάλληλο του κέντρου έδωσε την δική του περιγραφή.
Ο υπάλληλος του έδωσε μία λίστα με ονόματα αγνοούμενων παιδιών και πρώτο στην λίστα ήταν αυτό του Nicholas Barclay. Έλαβε με φαξ την φωτογραφία του παιδιού και όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και ξεκίνησε την μεταμόρφωσή του. Είχε φροντίσει για τα πάντα. Ξέβαψε το χρώμα των μαλλιών του, ενώ μία φίλη του στο άσυλο τον βοήθησε να σχεδιάσει ακόμα και τα τατουάζ που είχε ο αληθινός Nicholas με μία βελόνα και με μελάνι από στυλό. Αργότερα, είπε στους αστυνομικούς πως ήταν ο Barclay και εκείνοι ενημέρωσαν την οικογένειά του.
Τι συνέβη στον αληθινό Nicholas Barclay;
Όταν αποκαλύφθηκε η πραγματική ταυτότητα του Frédéric Bourdin, παραδόθηκε στην Interpol και απελάθηκε στην Γαλλία. Εκεί καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι χρόνων για απάτη και πλαστοπροσωπία. Ο αληθινός Nicholas Barclay δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα και η υπόθεσή της εξαφάνισης του έχει πολλά κενά.
Ο «Χαμαιλέοντας» Bourdin, μέσα από την φυλακή υποστήριζε πως η οικογένεια του Nicholas ήταν υπεύθυνη για αυτή την εξαφάνιση. Πίστευε πως το αγόρι είχε δολοφονηθεί από την μητέρα και τον αδερφό του και η αδερφή του το γνώριζε και κάλυπτε αυτό το γεγονός. Η αστυνομία ήδη θεωρούσαν ύποπτη την οικογένεια, αλλά δεν μπορούσε να βασιστεί μόνο στις μαρτυρίες ενός ατόμου που είχε καταδικαστεί για απάτες, χωρίς αποδείξεις.
Πολλοί αναρωτήθηκαν αν τα μέλη της οικογένειας Barclay κρύβουν κάτι για αυτή την εξαφάνιση. Τα ερωτήματα είναι πράγματι πολλά και καίνε. Πώς είναι δυνατόν η ίδια του η οικογένεια να μην τον αναγνώρισε; Μήπως προσποιούνταν ότι δεν τον αναγνώρισαν και δέχτηκαν έναν ξένο στην οικογένειά; Και αν ναι, για ποιο λόγο; Τι θέλανε να κρύψουν; Γιατί αρνήθηκαν το τεστ DNA; Μήπως κάποιος από την οικογένεια τελικά τον σκότωσε;
Η υπόθεση λοιπόν άνοιξε ξανά προκειμένου να βρεθούν στοιχεία για το αγνοούμενο παιδί. Η μητέρα του, ανακρίθηκε και πέρασε από τεστ ανίχνευσης ψεύδους τρεις φορές. Την τελευταία φορά μάλιστα ο ανιχνευτής έδειξε πως ό,τι έλεγε η μητέρα ήταν ψέματα. Παρόμοιες καταθέσεις έδωσε και ο Jason ο αδερφός του Nicholas ο οποίος αρνούνταν να απαντήσει.
Ο Jason στη συνέχεια δυστυχώς βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ναρκωτικών, λίγες μέρες μετά τις ανακρίσεις, παρατείνοντας έτσι το μυστήριο. Το περίεργο είναι πως σύμφωνα με τους φίλους και τους συγγενείς του, είχε απεξαρτηθεί πριν καιρό και δεν θα προέβαινε σε μία τέτοια πράξη με την θέληση του. Η πίεση των ανακρίσεων, ή οι τύψεις για όσα γνώριζε τον οδήγησαν σε αυτό το σημείο; Ή μήπως κάποιος άλλος δεν ήθελε την παρουσία του Jason και το έκανε να φανεί σαν αυτοκτονία; Κανένας δεν γνωρίζει.
Πώς εξελίχθηκε η ζωή του Bourdin
Ο Bourdin, μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε για λίγο ακόμη τις απάτες του. Το 2003, πήρε την ταυτότητα ενός 14χρονου Γάλλου, του Léo Balley, που αγνοούνταν από το 1996. Ένα χρόνο αργότερα, στην Ισπανία ισχυρίστηκε πως ήταν ο Rubén Sánchez Espinoza και πως η μητέρα του σκοτώθηκε στη Μαδρίτη ύστερα από τις βομβιστικές επιθέσεις. Όταν μαθεύτηκε η αλήθεια, απελάθηκε στην Γαλλία.
Το 2005, παρίστανε τον 15χρονο Ισπανό ορφανό Francisco Hernandes-Fernandez και υποστήριξε πως οι γονείς του είχαν σκοτωθεί σε τροχαίο. Το 2007, παντρεύτηκε μία Γαλλίδα και μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά, αλλά δέκα χρόνια αργότερα ο ίδιος ανάρτησε στο Facebook πως χώρισε με την σύζυγό του.
Η τύχη του μικρού Nicholas ακόμα αγνοείται και η υπόθεση είναι ακόμα ανοιχτή…
Το 2012, κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “The Imposter” στο Netflix, που αφηγείται τα γεγονότα της υπόθεσης με συμμετοχή της ίδιας τηςμητέρας, της αδερφής, καθώς και του Bourdin.