Γράφει η Ε. Α.
Η αναβλητικότητα είναι χαρακτηριστικό όλων, σχεδόν, των ανθρώπων και, σε λογικά πλαίσια, μπορεί να είναι κάτι θετικό, διότι, παίρνοντας χρόνο να ζυγίσουμε τα επόμενα βήματα και ενέργειες μπορεί να έχουμε την ευκαιρία για καλύτερα αποτελέσματα.
Πολλές φορές, όμως, η αναβλητικότητα είναι δυνατόν να αποτελέσει ισχυρό εμπόδιο όσον αφορά τη δυναμική βελτίωσης του ατόμου και την απόδοσή του, κατά την διάρκεια εκτέλεσης μιας εργασίας. Πολλοί εργαζόμενοι τείνουν να αναβάλλουν δύσκολες ή δυσάρεστες δραστηριότητες και να αποφεύγουν ή να μεταθέτουν απαιτητικές εργασίες, όπως να γράψουν μια αναφορά ή να ολοκληρώσουν μια μελέτη, για κάποια άλλη χρονική στιγμή. Η αναβλητικότητα μπορεί να έχει πολλές αιτίες:
-
Ανεξαρτήτως των ικανοτήτων μας, είναι πιθανόν να αναβάλλουμε εργασίες όταν αμφιβάλλουμε για τις δυνατότητές μας να ανταπεξέλθουμε στις συγκεκριμένες απαιτήσεις. Αποφεύγοντας τις εργασίες, αποφεύγουμε αποτελέσματα τα οποία μπορεί να έχουν επιπτώσεις στην αυτοεκτίμησή μας. Η αναβλητικότητα λοιπόν, μπορεί να λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας, υποκινούμενος από τον φόβο της αποτυχίας.
-
Η αναβολή μπορεί, επίσης, να είναι το αποτέλεσμα της τάσης μας για τελειότητα. Σε αυτή την περίπτωση, θέτουμε υπερβολικά υψηλούς στόχους και θεωρούμε ότι για να ανταπεξέλθουμε απαιτούνται συνεχώς περισσότερες πληροφορίες, πηγές ενημέρωσης, χρόνος και δημιουργικότερες ιδέες. Έτσι, όμως, δεν ξεκινάμε ποτέ, γιατί φοβόμαστε πως το τελικό αποτέλεσμα δε θα μας ικανοποιήσει.
-
Η αναβλητικότητα μπορεί να είναι το αποτέλεσμα λανθασμένων προτεραιοτήτων. Πολύ συχνά, αναβάλλουμε ορισμένες δουλειές και υποχρεώσεις επειδή είναι δυσάρεστες, δύσκολες ή μας κάνουν να νιώθουμε αναποφάσιστοι. Δε δείχνουμε, όμως, καμιά αναβλητικότητα για πράγματα που είναι εύκολα ή ευχάριστα. Με το να αναβάλλουμε κάτι δυσάρεστο, πολύ σπάνια καταφέρνουμε να το εξαφανίσουμε. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αυξήσουμε το άγχος και τη νευρικότητα, γιατί απλά τα πράγματα που πρέπει να γίνουν, εξακολουθούν να πρέπει να γίνουν.
Ας δούμε, όμως, μερικές τεχνικές, που θα μας βοηθήσουν να καταπολεμήσουμε την τάση για αναβλητικότητα.
-
Εκτέλεση όλων των δυσάρεστων εργασιών. Προγραμματισμός των πιο δυσάρεστων εργασιών, αυτών που συνήθως αναβάλλονται, από την αρχή της ημέρας. Με αυτόν τον τρόπο, τελειώνουν νωρίτερα, αντί να υπάρχουν και να αναβάλλονται συνεχώς.
-
Προκαθορισμός του χρονικού διαστήματος που θα ασχοληθούμε με την εργασία που τείνει να αναβάλλεται. Το διάστημα αυτό μπορεί να είναι από 10 έως 30 λεπτά, και όταν περάσει ο προκαθορισμένος χρόνος μπορούμε να σταματήσουμε. Το σημαντικό είναι να αφιερωθούμε απερίσπαστοι στην εργασία μας το χρονικό διάστημα που έχουμε ορίσει, επιστρατεύοντας ακόμα και ένα χρονόμετρο.
-
Επιβράβευση και ανταμοιβή όταν καταφέρουμε να διεκπεραιώσουμε μια εργασία. Μπορούμε να υποσχεθούμε στον εαυτό μας ένα δείπνο, ή κάτι που επιθυμούμε για να γιορτάσουμε το γεγονός ότι τελειώσαμε μια δουλειά που συνεχώς, αναβάλλαμε.
-
Κατάτμηση των εργασιών σε μικρότερες ενότητες. Ξεκινάμε από το επιθυμητό αποτέλεσμα – τη δουλειά ολοκληρωμένη και τελειωμένη – και, στη συνέχεια, ψάχνουμε να βρούμε το ακριβώς προηγούμενο στάδιο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ακόμη και οι πιο περίπλοκες δουλειές μπορούν να κατατμηθούν σε ενότητες, όσο μικρές χρειάζεται, για να μειώσουμε το δέος που μας προκαλεί η δουλειά στο σύνολό της.
-
Αλλαγή στην καθημερινή ρουτίνα. Αν, για παράδειγμα, καθυστερούμε πίνοντας καφέδες και πιάνοντας την κουβεντούλα με τους συναδέλφους μας, θα πρέπει να σταματήσουμε αυτή τη συνήθεια, τελείως, για ένα ορισμένο διάστημα και να ανταμείψουμε τον εαυτό μας για όλο το χρόνο που μείναμε πιστοί στην καινούρια αυτή συνήθεια.
-
Αποφυγή εξαιρέσεων στην καινούργια συνήθεια, ιδίως στην αρχή. Εάν έχουμε αποφασίσει να εκτελούμε τις δουλειές μας με σειρά προτεραιότητας και να ολοκληρώνουμε πάντοτε τη δουλειά που άρχισε πρώτη, λόγω της σπουδαιότητάς της, καλό είναι να ακολουθούμε πάντοτε αυτή την τακτική.
Εάν μείνουμε πιστοί στις παραπάνω αρχές, έχουμε πολλές πιθανότητες να μειώσουμε την αναβλητικότητα στο χώρο εργασίας και να γίνουμε πιο παραγωγικοί.