Γράφει η Ανδριανή Σταθοπούλου
Βασισμένο στο βραβευμένο γοτθικό μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Donald Ray Rollock, η ταινία «The Devil All the Time» ( στα ελληνικά: «Πάντα ο Διάβολος»), έχει τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών φαν του κινηματογράφου.
Σε σκηνοθεσία του Antonio Campos, η ταινία που παίζεται τώρα στο Netflix, συγκέντρωσε ένα πολύ δυνατό cast με πρωταγωνιστές τους: 1) Bill Skarsgard, του οποίου την ερμηνεία είχαμε απολαύσει στην ταινία «It», 2) Tom Holland, που κατάφερε θεαματικά να βγει από τον ανάλαφρο ρόλο του Spiderman στον οποίο τον είχαμε συνηθίσει τόσο καιρό και να ανταποκριθεί σε κάτι πιο σκοτεινό και βαθύ, 3) Harry Melling, που κανείς σχεδόν δεν κατάλαβε ότι επρόκειτο για τον ξάδερφο του Harry Potter, Ντάντλι, 4) Mia Wasikowska, που την πρωτοείδαμε σε νεαρή ηλικία να υποδύεται την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και 5) Robert Pattinson, που δε σταματά να μας εκπλήσσει θετικά.
Είναι μία ταινία που φαίνεται από την αρχή πως έχει πολλά να μας πει και αρκετά να δώσει, για αυτό και διαρκεί δύο ώρες και δέκα οχτώ λεπτά. Οι χαρακτήρες σε ένα γοτθικό περιβάλλον ξεδιπλώνουν τις μύχιες πτυχές του εαυτού τους, άλλοτε υπαινικτικά και άλλοτε εντελώς βίαια και ωμά ξαφνιάζοντας το κοινό.
Ένα επαρχιακό τοπίο των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ της εποχή του ‘60, θα αποτελέσει το αποτροπιαστικό σκηνικό, στο οποίο θα λάβουν χώρα εγκλήματα και πράξεις απάνθρωπες, που θα διαμορφώσουν σταδιακά τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, Άρβιν Ράσελ.
Ο Άρβιν, μεγαλώνει σε μία ατμόσφαιρα θρησκοληψίας, όπου στο όνομα του Θεού ο πατέρας του θυσιάζει και σταυρώνει τον σκύλο τους ή όπου με πρόσχημα τα θεία, ο ιερέας του χωριού αποπλανά ένα μικρό κορίτσι. Eξελίσσεται έπειτα σε έναν δολοφόνο που παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια του και αποκαθιστά την τάξη με τον δικό του τρόπο.
Αποτελεί σίγουρα μία προσέγγιση που υπογραμμίζει τα λεπτά όρια ανάμεσα στην πίστη και στην θρησκομανία, και το πώς αυτές οι δύο μπορούν να συνυπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Σε αυτό το σημείο λοιπόν, γυρνάμε στον τίτλο της ταινίας, “Πάντα ο Διάβολος”. Είναι το κακό, που μπορεί να πάρει πολλές μορφές, υπάρχει πάντα και παντού σε όλη την ανθρωπότητα, μας συντροφεύει και πολλές φορές μπορεί να εκφράζεται μέσα από αυτό που αποκαλούμε αγιότητα ή ιερότητα.
Μία λεπτή ειρωνεία για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους ενάρετους, αλλά στις σκιές δρουν διαφορετικά. Η παράλογη θρησκοληψία που σέρνεται στο σπίτι με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, δεν είναι απλώς ανήθικη, αλλά μπορεί να είναι και θανατηφόρα. Αντανακλά το στοιχείο της ασυνείδητης υποκρισίας στην ηθική μας.
Από την άλλη, πρόκειται για μία ταινία που θίγει τη σχέση πατέρα-γιου. Ο Willard Russell, πατέρας του Άρβιν, στοιχειώνεται από την εικόνα ενός σταυρωμένου, που είδε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η εικόνα τον συνοδεύει και την περνά στο γιό του μέσα από την εμμονή του για προσευχή, και μέσα από το βασικό μάθημα που του έμαθε, να απαντά στη βία με βία.
Μέσα από αυτό το τραύμα, το οποίο πλέον πατέρας και γιος μοιράζονται, το φως τρεμοπαίζει ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Όταν ο πατέρας πεθαίνει και ο γιος κληρονομεί το όπλο του, το τραύμα γίνεται όλο δικό του και είναι έτοιμος να αναλάβει τον ρόλο του πατέρα του, να συνεχίσει να δρα, όπως θα έκανε αυτός και στο τέλος να γίνει δολοφόνος, επειδή η δικαίωση δε θα ερχόταν ποτέ, αν δεν έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του.
Το «The Devil All the Time» έχει βαθμολογηθεί με 7,1/10 αστέρια από το IMBb. Αξίζει όταν το δούμε, να αναλογιστούμε το σήμερα και το πόσο επίκαιρη ταινία είναι. Ας χαθούμε στο κλίμα της δεκαετίας του ’60 και ας απολαύσουμε ερμηνείες που συγκινούν και ταράζουν!
Δείτε παρακάτω το trailer της ταινίας: