Γράφει η Δέσποινα Γεώργα
Η μελαγχολία του Σεπτέμβρη και επιστημονικά πλέον είναι κάτι υπαρκτό, απτό και αποδεδειγμένο. Αφορά την κατάσταση εκείνη κατά την οποία η αλλαγή της εποχής προκαλεί στο άτομο δυσφορία, ατονία και εξαιρετικά κακή διάθεση. Στην ακραία μορφή της σχετίζεται με την εποχιακή κατάθλιψη και θεωρείται διαταραχή. Στην συνηθισμένη μορφή της κάνει απλώς το Σεπτέμβριο να μοιάζει με μία ατελείωτη Δευτέρα. Και κανένας δεν συμπαθεί τις Δευτέρες. Ιδιαίτερα όταν έχει περάσει αρκετές ξέγνοιαστες Κυριακές.
Ο Σεπτέμβρης θεωρείται ο μήνας που σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας σεζόν. Το καλοκαίρι τελειώνει μαζί με τον Αύγουστο, τα σχολεία ξεκινούν, η δουλειά, οι υποχρεώσεις. Κάτι τελειώνει και κάτι αρχίζει σχεδόν ταυτόχρονα και πολλές φορές αυτή η περιρρέουσα διάθεση επαναπροσδιορισμού μας πέφτει ολίγον τι βαριά. Είναι που προσγειωνόμαστε σχεδόν με τα μούτρα στην πραγματικότητα και αυτό όσο να ‘ναι προκαλεί σε όλους μας μια κάποια μελαγχολία. Είναι κατανοητό και απόλυτα φυσιολογικό.
Παρόλα αυτά, όμως, όπως και να έχει, ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου εξακολουθεί να είναι η εποχή που όλα πάλι ξεκινούν, αλλάζουν, προσαρμόζονται. Είναι η εποχή που μας δίνει την κατάλληλη ευκαιρία να θέσουμε νέους στόχους, να δοκιμάσουμε κάποιο νέο χόμπι, να πάρουμε αποφάσεις για την καινούργια σεζόν, να αλλάξουμε στρατηγική, να ριχτούμε με ακόμα μεγαλύτερη ενέργεια στην δουλειά μας και στο να κάνουμε τον εαυτό μας ακόμα καλύτερο. Το θέμα είναι να βρούμε ξανά το κέφι μας και το πάθος μας για την ζωή, όπως την ζούμε κάθε μέρα, και όχι μονάχα τις ημέρες των διακοπών μας.
Επιπλέον, εφόσον ζούμε στην Ελλάδα, οι καλοκαιρίες, τα μπάνια και οι δυνατότητες για μικρές αποδράσεις δεν σταματούν τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβρη. Ο κόσμος είναι λιγότερος και οι θάλασσες ακόμα ζεστές. Το καλοκαίρι δεν τελειώνει την τελευταία μέρα του Αυγούστου και αυτό είναι αρκετό για να κρατήσουμε λίγη από την ανεμελιά των διακοπών. Άλλωστε η 1η του Σεπτέμβρη είναι μονάχα μια ημερομηνία και όχι το τέλος του κόσμου.
Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας και διάθεσης˙ πως θα διαχειριστείς εσύ τα νέα δεδομένα και την επιστροφή στην καθημερινή σου «ρουτίνα». Η φθινοπωρινή μελαγχολία έχει να κάνει έντονα με το τέλος, αλλά και τον φόβο που νιώθουμε μπροστά στα καινούργια ξεκινήματα. Όμως, κάθε τέλος είναι και μία αρχή, όπως και κάθε αρχή ένα τέλος.
Είναι οι εναλλαγές της ζωής, που κυλάει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Προσπάθησε να αγκαλιάσεις την αλλαγή, να αγκαλιάσεις τα συναισθήματά σου και να αφεθείς στο να απολαύσεις το Σεπτέμβρη, εξίσου με τον Αύγουστο. Στην τελική δεν είναι και τόσο χάλια όσο νομίζεις.