Γράφει η Δέσποινα Γεώργα
Πολλοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να περάσουν ούτε μία ημέρα στην απόλυτη μοναξιά, χωρίς να δουν κάποιο οικείο τους πρόσωπο. Είναι οι ίδιοι που δεν αντέχουν να περάσουν ούτε τον ελάχιστο χρόνο μόνοι με τις σκέψεις τους και προσπαθούν να «ξεχαστούν», βρίσκοντας καταφύγιο στις κοινωνικές επαφές τους.
Λένε, όμως, πως πριν να είμαστε καλοί φίλοι για τους γύρω μας, πρώτα από όλα πρέπει να είμαστε ο καλύτερος φίλος για τον εαυτό μας. Να βρίσκουμε, δηλαδή, την ευτυχία στο να είμαστε μόνοι με τον εαυτό μας, χωρίς οι φίλοι, η οικογένεια ή οι σύντροφοί μας να είναι πάντοτε τριγύρω. Κι αυτή είναι μία συμβουλή που χρειάζεται οπωσδήποτε να ακολουθήσουμε.
Η μοναξιά είναι μία αναπόφευκτη κατάσταση μέσα στην ζωή μας. Δεν έχει πάντοτε, όμως, εκείνο το αρνητικό και μελαγχολικό πρόσημο που της προσάπτουμε. Ο χρόνος που περνάμε με τον εαυτό μας στην πραγματικότητα είναι περισσότερο πολύτιμος από όσο νομίζουμε. Είναι οι στιγμές που έχουμε πραγματικά την ευκαιρία να εξερευνήσουμε το μέσα μας και να μας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Τις αξίες μας, τα ελαττώματα, τις ανάγκες που έχουμε, τις προτεραιότητες που θέτουμε. Και μέσα από τις απαντήσεις μας να μπορέσουμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, να τον εξελίξουμε και πραγματικά να τον αγαπήσουμε για όλες τις πλευρές του. Το να βρεις τον εαυτό σου ακούγεται πράγματι ένα μεγάλο κλισέ, αλλά είναι το πιο σημαντικό βήμα που μπορείς να κάνεις για την ευτυχία σου.
Το να παίρνεις τις αποστάσεις σου μερικές φορές από την κοινωνική ζωή είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσεις να ανανεωθείς, να επαναπροσδιοριστείς και να βγεις «εκεί έξω» εκ νέου να κυνηγήσεις τους στόχους και τα όνειρά σου. Είναι ο καλύτερος, επίσης, τρόπος για να κατανοήσεις ακόμα καλύτερα τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους γύρω σου, το ποιους ανθρώπους θέλεις να έχεις στο πλευρό σου.
Όταν είσαι απόλυτα συνειδητοποιημένος με το ποιος είσαι είναι λιγότερο πιθανό να καταλήξεις σε καταστάσεις ή επιλογές που δεν θέλεις πραγματικά ή να βρεθείς ανάμεσα σε ανθρώπους που θα σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν «ανήκεις». Ξέρεις ποιος είσαι, ξέρεις τι θες, ξέρεις ποιους ανθρώπους θέλεις στη ζωή σου.
Μια καλή αρχή για να μπορέσεις να επανεκτιμήσεις την μοναξιά σου είναι να προσπαθήσεις να αποβάλλεις το αίσθημα της ντροπής στο να κάνεις πράγματα μόνος σου. Κανείς πραγματικά δεν ασχολείται αν το τραπέζι στην καφετέρια είναι για έναν ή η διπλανή θέση στο σινεμά είναι μονάχα για τα ποπκόρν σου. Μια φορά την εβδομάδα, λοιπόν, μπορείς να κανονίζεις να βγαίνεις ένα ραντεβού με τον εαυτό σου και να κάνεις όλες τις δραστηριότητες που εσύ απολαμβάνεις, όπως να βγεις για φαγητό μόνος ή να δεις εκείνη την παράσταση που ήθελες.
Αν δε σου αρέσουν οι προκλήσεις μπορείς να δοκιμάσεις και ένα νέο χόμπι ή να οργανώσεις ακόμα και ένα μικρό solo ταξίδι σε κάποιον κοντινό προορισμό. Το πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι να προσπαθήσεις να αλλάξεις την οπτική με την οποία βλέπεις τα πράγματα. Αντί να βλέπεις τον εαυτό σου ως μίζερο και άτυχο όταν είναι μόνος, να εστιάσεις στα θετικά, στην ησυχία και την ηρεμία της μοναξιάς, στην γνώση και την ελευθερία που προσφέρει.
Σαν άνθρωποι ερχόμαστε στην Γη ως μονάδες και έτσι φεύγουμε και από αυτήν. Ο εαυτός μας είναι αυτός που μας συντροφεύει συνεχώς και αδιαλείπτως, που δεν μας αφήνει σε ησυχία ποτέ, ακόμα και όταν όλοι γύρω μας έχουν φύγει. Για αυτό και πρέπει να τον αγκαλιάσουμε σφιχτά αντί να τον ανεχόμαστε τυπικά και να του κάνουμε την ζωή του δύσκολη. Εκεί είναι που βρίσκεται και η όλη η αξία της μοναξιάς.