Ο “Λευκός Τίγρης” μόλις έκανε το ντεμπούτο του στο Netflix, με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Adarsh Gourav, και σε σκηνοθεσία του αναγνωρισμένου σκηνοθέτη Ramin Bahrani. Η ταινία είναι βασισμένη στο βραβευμένο ομώνυμο μυθιστόρημα του Aravind Adiga.
Πρόκειται για μία περιπέτεια με έντονο κοινωνικό χαρακτήρα, που απεικονίζει με ωμό ρεαλισμό την κατάσταση της Ινδίας. Ο Balram( Adarsh Gourav), είναι ένα παιδί που γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές της Ινδίας, και προσπαθεί να αναρριχηθεί οικονομικά και επαγγελματικά στην ανώτερη τάξη.
Έτσι, πιάνει δουλειά ως σοφέρ και υπηρέτης για τον πλούσιο επιχειρηματία Ashok(Rajkummar Rao), ο οποίος ζει στο παλάτι του με τη γυναίκα του και τους συγγενείς του. Ελπίζει ότι αναπτύσσοντας μια φιλική σχέση με τον Ashok, θα μπορέσει να το εκμεταλλευτεί προς όφελός του και να γίνει και αυτός κάποτε ευκατάστατος.
Στην ταινία αποτυπώνεται το τεράστιο χάσμα και η γιγαντιαία πόλωση που υπάρχει μεταξύ της κατώτερης και ανώτερης κοινωνικής τάξης στην Ινδία, καθώς και οι επιπτώσεις που έχει αυτό στους ανθρώπους. Οι μεν πλούσιοι είναι αλαζόνες και ανάλγητοι, έχοντας διαφθαρεί πλήρως από την εξουσία, οι δε φτωχοί προσπαθούν με κάθε μέσο να επιβιώσουν, και αυτό με τη σειρά του τους οδηγεί αναγκαστικά σε ανήθικες πράξεις.
Το “ White Tiger” θέλει με κάθε τρόπο να το δείξει αυτό, το ότι η οικονομική εξαθλίωση δηλαδή ωθεί τους ανθρώπους σε καταδικαστέες εγκληματικές πράξεις, όπως κλοπές και απάτες, διότι πολύ απλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή για κάποιον που θέλει να ζήσει αξιοπρεπώς.
Ο Bahram λοιπόν, ενώ κάνει εργασίες, προσπαθεί να κρυφακούει συζητήσεις, ενώ ο Ashok, ως ο πιο φιλικός και προσιτός από τους υπόλοιπους, του επιτρέπει να έχει οικειότητα μαζί του. Μια οικειότητα που μπορεί στην αρχή να φαίνεται σαν φιλία, αλλά κάθε άλλο αποδεικνύεται στη συνέχεια, με αναπάντεχο τρόπο.
Η ηθοποιία είναι μεν πολύ καλή από όλους τους κεντρικούς χαρακτήρες, αλλά υπάρχουν κάποιες αντιφάσεις στην ταινία που μπορεί να δημιουργήσουν ανάμεικτα συναισθήματα στους τηλεθεατές και να τους μπερδέψουν. Ο χαρακτήρας του Balram, ενώ φαίνεται αρχικά πολύ ταπεινός, γλυκός και δίκαιος, ξαφνικά μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο που μας ξενίζει και μας κάνει να απορούμε αν υποκρίνεται καθόλη τη διάρκεια της ταινίας.
Το ίδιο θα λέγαμε και για τον Ashok σε ένα βαθμό, που φαίνεται πιο προσγειωμένος, αλλά κάπου στη συνέχεια υπάρχουν σκηνές που το χάνει και αλλάζει η εικόνα του. Ίσως βέβαια αυτή να είναι η ιδιοσυγκρασία των Ινδών, άκρως ευμετάβλητη και προσαρμόσιμη στα δεδομένα μιας ταραχώδους ζωής.
Αυτό όμως που μας αφήνει περισσότερο με απορία είναι ποιο είναι το μήνυμα που τελικά θέλει να περάσει η ταινία. Διότι, εάν είναι αυτό που αφηγείται ανάλαφρα ο Balram, ότι δηλαδή δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένα απολύτως όριο και καμία συναίσθηση προκειμένου να φτάσεις στην κορυφή και να περάσεις στην αντίπερα όχθη, τότε προκύπτουν σοβαρά ηθικά ερωτήματα που πιθανώς να εξοργίσουν τους τηλεθεατές.
Οι αντιφάσεις λοιπόν του “White Tiger” μπορεί να μας προβληματίσουν, αλλά εν γένει είναι μια ταινία που έχει τις στιγμές της και μια ευχάριστη ροή, ώστε να σας κρατήσει το ενδιαφέρον και να τη δείτε μέχρι το τέλος, βγάζοντας τα δικά σας συμπεράσματα. Η ταινία έχει βαθμολογηθεί με 7,2/10 στο Imdb.
Δείτε το trailer της ταινίας: