Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς αλληλεπιδράτε καθημερινά με τους γύρω σας και τι λάθη κάνετε στην επικοινωνία σας; Οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν την διαφορά και δείχνουν τον χαρακτήρα μας. Ανάλογα με το πώς θα διαχειριστούμε τις πιο σύντομες και μικρές καταστάσεις, οι άλλοι θα σχηματίσουν μια εικόνα για εμάς.
Ο καθένας λοιπόν από εμάς περιβάλλεται από ένα “κέλυφος” εγωισμού, το οποίο έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μας προστατεύει από το να εκτεθούμε. Όσο πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει κάποιος, τόσο πιο σκληρό και μεγάλο θα είναι αυτό το κέλυφος, προκειμένου να μην φανεί μικρός και ασήμαντος στα μάτια των άλλων. Αντίθετα, άνθρωποι που ξέρουν ότι πατάνε γερά στα πόδια τους από μόνοι τους και τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, έχουν λιγότερη έως και καθόλου έπαρση και εγωισμό.
Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι δυστυχώς διακατέχονται από ανασφάλειες, και έχουν την ανάγκη να κάνουν εντύπωση και ενδεχομένως να φανούν καλύτεροι από τους άλλους. Αυτό μπορεί να φανεί σε πολλούς τομείς της ζωής, και πάντα μας κρατάει πίσω και δεν μπορούμε να εξελιχθούμε και να νιώσουμε πλήρεις και ευτυχισμένοι. Σε μεγάλες αποφάσεις είναι βέβαια κάτι που κάνει “μπαμ”, αλλά μπορεί να φανεί και καθημερινά στην επικοινωνία μας με τους άλλους, με πιο μικρές ενέργειες.
Ας δούμε λοιπόν κάποια επικοινωνιακά λάθη που κάνουμε σε καθημερινή βάση και φαίνεται ο εγωισμός και ο ναρκισσισμός μας, που στην ουσία είναι καμουφλαρισμένη αδυναμία:
1. Περιμένουμε να μας χαιρετήσει ο άλλος πρώτος: Ενώ έχουμε δει κάποιον γνωστό μας ή ερχόμαστε σε επαφή με κάποιο καινούριο άτομο, δεν τον χαιρετάμε και περιμένουμε από αυτόν να έρθει να μας χαιρετήσει. Παριστάνουμε ότι κοιτάμε αλλού, μιλάμε με κάποιον άλλο, έχουμε γυρισμένη την πλάτη σε σημείο που μπορεί να μας δει, αλλά δεν πηγαίνουμε πρώτοι να χαιρετήσουμε. Έτσι θέλουμε να δείξουμε ότι είμαστε πιο σημαντικοί και πρέπει ο άλλος να κάνει την αρχή, έχοντας το “πάνω χέρι”.
2. Δεν δείχνουμε κανένα ενδιαφέρον να μάθουμε πράγματα για τον άλλο: Είτε με γνωστό μας είτε με καινούρια γνωριμία, με τη στάση μας δείχνουμε ότι δεν έχουμε ενδιαφέρον. Αφήνουμε τον άλλο να κάνει ερωτήσεις και με πολύ χαρά απαντάμε για πράγματα που αφορούν εμάς, αλλά εμείς δεν ρωτάμε σχεδόν τίποτα τον συνομιλητή μας. Δείχνουμε έτσι ξεκάθαρα ότι δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα τι κάνει ο άλλος, με τι ασχολείται κτλ., και δεν καταδεχόμαστε καν να ρωτήσουμε.
3. Αγνοούμε τους άλλους με διάφορους τρόπους: Η άγνοια είναι κατεξοχήν σημάδι έπαρσης και εγωισμού, που δείχνει ότι δεν δίνουμε σημασία στον άλλο. Έτσι, κάποιος μπορεί να μας απευθύνεται, αλλά εμείς μιλάμε με κάποιον άλλο και τον αγνοούμε, ή ασχολούμαστε με το κινητό μας. Το τελευταίο μάλιστα είναι από τα μεγαλύτερα φάουλ στην επικοινωνία μας, αλλά πολλοί το κάνουν επίτηδες. Επίσης, δεν απαντάμε σε μηνύματα και κλήσεις.
4. Διακόπτουμε τον άλλο: Όταν κάποιος μας λέει κάτι, αντί να τον ακούσουμε, τον διακόπτουμε γιατί θέλουμε να πούμε το δικό μας. Αυτή η κίνηση αποτελεί αγένεια και γινόμαστε αμέσως αντιπαθείς. Κάποιες φορές το κάνουμε και όταν δεν θέλουμε να ακούσουμε αυτό που μας λένε, διότι αφορά εμάς και είναι κάτι που δεν μας αρέσει ή κάτι που θέλουμε να αποφύγουμε.
5. Έχουμε κακή στάση σώματος: Το body language είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες καλής επικοινωνίας. Υποσεινήδητα θα επηρεάσει τους γύρω σας η όλη αύρα σας, το πώς στέκεστε, η οπτική επαφή που κάνετε. Όταν λοιπόν έχουμε πολύ καμαρωτή στάση σώματος και δεν είμαστε χαλαροί, αυτό δεν υποδηλώνει φιλικότητα, αλλά ανταγωνισμό.
6. Δεν θέλουμε να ακούσουμε κάτι που δεν γνωρίζουμε: Αυτό είναι μια πολύ κοινή συνήθεια πολλών ανθρώπων. Όταν μας λένε κάτι το οποίο δεν ξέρουμε, παριστάνουμε ότι το ξέρουμε ήδη, ή ότι δεν έχει κάποια σημασία και δεν είναι κάτι χρήσιμο. Ο εγωισμός μας δεν μας επιτρέπει να κάτσουμε και να ακούσουμε τον άλλο και ενδεχομένως να μάθουμε κάτι πολύτιμο. Αντίθετα, το παίζουμε ξερόλες και θέλουμε εμείς μόνο να μαθαίνουμε πράγματα στους άλλους.
7. Μειώνουμε την αξία του άλλου: Με ειρωνικά σχόλια, “εξυπνάδες” και υπονοούμενα, μειώνουμε τους άλλους και δεν παραδεχόμαστε την αξία τους. Αρχικά μπορεί να κάνουμε κάποιο κολακευτικό σχόλιο που δεν πολυεννοούμε, ώστε να μετριαστεί το επόμενο φαρμακερό και δήθεν να μην φανούμε επικριτικοί. Η συνήθης δικαιολογία σε αυτό αν δούμε ότι ενοχλείται ο άλλος είναι η φράση “πλάκα κάνω”. Βρίσκουμε επίσης δικαιολογίες όταν χάνουμε σε κάποιο παιχνίδι, και δεν παραδεχόμαστε την ήττα μας και την αξία του αντιπάλου που νίκησε δίκαια.
Αυτά είναι κάποια απο τα λάθη που κάνουμε στην επικοινωνία μας με τους άλλους και μας αντιπαθούν. Αν αποφεύγαμε όλα αυτά και κάναμε ακριβώς τα αντίθετα, τότε αμέσως οι γύρω μας θα μας συμπαθούσαν και θα μας εκτιμούσαν. Το πρόβλημα όμως είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν θέλουμε να το αλλάξουμε. Το κάνουμε λοιπόν εσκεμμένα γιατί είναι μέρος του χαρακτήρα μας, ένας μηχανισμός αυτοάμυνας. Αν όμως παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και αποκτήσουμε περισσότερη αυτογνωσία, τότε έχουμε ήδη κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα προς τη μεταμόρφωσή μας.